- ۹۸/۱۱/۱۶
- ۰ نظر
خوبی ها را هم بنویس عزیز دلم...
از لحظات خوشی که میگذرانیم بنویس...
از لبخندی که روی لبهایمان می آید وقتی همدیگر را می‌بینیم؛
از گرمای دستهای من که ذره ذره دستهایت را گرم میکند و بعد خودش را برای دستهایت لوس میکند و یخ میزند که گرمای دست تو را مزه کند...
از اشکهایی که میریزیم پا به پای هم تا قطره قطره بروند و درزهای دلهایمان را بند بزنند تا محکم تر برای هم بتپد...
از شیرینی بوسه هایمان هم بنویس...
که هر چه از دلتنگی بگوییم و بنویسیم و بخوانیم و در چشمان هم نگاه کنیم، حق مطلب جز به بوسه ادا نمیشود...
انگار قلب من و تو در لبهایمان هم جا خوش کرده..!
قلب صورتیِ یخ زده، کنار قلب قرمز آتش بار...
میخواهم بنویسم از لحظات کنار تو نشستن
از نفسهایی که در هوای تو میکشم و درمان است برای قلب خسته ی من
از چشمهای تو که امید زندگی من اند... هر چند بارانی باشد تمام زندگی ام و من دق نکرده باشم...
از آغوش تو که امان نامه است برای تمام شدن نفس کشیدنم...
که اگر نبودی و نداشتمت هنوز مرده ای بوده که میخندید و راه میرفت و هرروز خودش را بیشتر می کشت و امیدوار بود که زودتر بمیرد و تمام شود.
حالا چند ماهی گذشته از بودنمان و من حسابی در دوری تو خاطرات خنده دارمان را مرور میکنم تا کمتر دلم بگیرد...
حالا زودتر دلتنگ هم میشویم و این، گاهی به ضرر هردویمان تمام میشود...
اما من دلگرم تر هم میشوم به قلبِ کوچک تو...
من دلگرمم به بودن تو.
هیچ وقت حتی دور نشو...........
من کوچک تر از آنم که دوام بیاورم.