پختگی

زمان زیادی گذشته از التهاب ها و فراز و فرود ها

حالا دو تا روح سرشار و علاقه مند دارند کنار همدیگر قد میکشند و بزرگ میشوند و ذوق میکنند از دیدن بلند بالا تر شدن هم

ذوق میکنند از اینکه می بینند دستشان هنوز توی دست هم است

از اینکه میدانند دنیا هر چقدر هم بد چرخیده خدا هوایشان را بدجور داشته که یک وقت آب که توی دلشان تکان خورد آب توی دل رابطه شان تکان نخورد...

از کربلا گذشت

از نجف گذشت

از قم گذشت

از مشهدِ نیمه راه گذشت

از کربلای تهران گذشت

از بهشت زهرا گذشت..

راستش خودم هم باورم نمیشود اینجور همه چیز قشنگ جلو رفته باشد

قشنگِ سخت!

قشنگی که راستش با وجود همه ی اشتباهاتم گاهی دلم نمیخواهد حتی یک جزء از اتفاقاتی که افتاده تغییر کند

انگار هر کجا که خودم هم گند زده ام این ماندن و این صبر و بخشش ها دلم را آرام میکند که همه چیز دقیقا سر جای خودش است

هر چه فکر میکنم میبینم آن دو تا آدم یک سال و نیم پیش جا و این دوتا آدم الان کجا...

کمِ کم سه چهار سال روی سن هردومان رفته

و این جذابترین اتفاق دنیاست برای من...

خیلی ادبی اش نمیکنم

دوست داشتن خیلی واضح تر از این چیزهاست...

:)