زخم

میگوید دل شکستگی مثل زخم کف دست است...

با هر تکانی باز میشود و دوباره مثل روز اولش درد و زجر دارد.

نه آنقدر ها بزرگ است که زخم شمشیر باشد و نه انقدر ضعیف است که لحظه ای از یادت برود...

دل من هم شکسته بود.

همین جور که آن نویسنده ی ناشناس نوشته بود...

وسط شلوغیِ زندگی یک هو از ناکجا یک قطره غم میریزد وسط لیوان ذهنت که چه همش بزنی و چه نزنی تمام ذهنت را به رنگ خودش درمیاورد...

غم نامحلول است. ته نشین میشود و سر وقتش که تکانِ حسابی خوردی بالا می آید و می چرخد و حسابی از خجالتت در می آید...