چونان که التهاب بیابان سراب را

انگار شوق رسیدن به تو بیشتر غم ندیدنت توی روحم رسوخ کرده.

لبخندِ چسبیده به لبهای من!

بیخود خودت را غصه دار نکن...

من کنار توام...

تو مرا داری و غصه میخوری؟...

کاش دق کنم و همچون روزی را نبینم.

من با تو زنده ام

با تو زندگی میکنم

با تو نفس میکشم.

حتی اگر کنارم راه نروی...

حتی اگر چشمهات تا ارتفاع ستاره ها مرا پرواز ندهند...

حتی اگر توی چشمهام زل نزنی و نگویی که کنارم هستی...

حتی اگر دستهایت اینجا نباشند تا اشک مرا پاک کنند...

.

.

.

یک جمله هست که نمیدانم برایت تکراری شده یا نه...

اما من هر بار با تمام وجود بیانش میکنم...

آن هم وقتی که به جز تو هیچ چیز دیگری نمیخواهم...

.

دلتنگ تو هستم. 

بیشتر از همیشه :)